گزارش صعود قله ریزان

گزارش صعود قله ریزان

تاریخ برگزاری: ۱۶ خرداد ۱۴۰۴
منطقه مربوط: روستای افجه - منطقه لواسانات
ارتفاع پارکینگ خودرو (متر): 2200
ارتفاع قله (متر): 3570
کل زمان حرکت از مبدأ تا پارکینگ (ساعت): 00:50
مسافت از شهر مبدأ تا مقصد: 35 کیلومتر
سرپرست برنامه: علیرضا شوبیری
نفرات شرکت کننده: خانم‌ها: پريسا رسوليان هروي، مژگان زندی نژاد، محبوبه ازغدی طوسی، سحر شهبازی، بهاره شهبازی، لیلا مینائی، فاطمه اسدی
آقایان: علیرضا یعقوبی، حامد اسماعیلی، روزبه اخوان، عرفان برزو، احسان زرتاب
تنظیم و نوشتن گزارش: علیرضا شوبیری

شرح گزارش برنامه

صبح زود، وقتی هنوز خورشید پشت قله‌های سر به فلک کشیده البرز پنهان بود، ساعت 4:10 صبح از تهران (خیابان شریعتی، پایین‌تر از پل سید خندان) با یک دستگاه مینی‌بوس راهی روستای افجه شدیم. روستایی باصفا در منطقه لواسانات که با کوچه‌باغ‌های سرسبز و هوای خنک کوهستانی‌اش، دروازه‌ای به سوی طبیعت بکر است. هدف ما صعود به قله ریزان بود، قله‌ای با ارتفاع 3570 متر که در میان خط‌الراس نعلی‌شکل البرز مرکزی جا خوش کرده و از دشت هویج، منظره‌ای تماشایی دارد.


همزمان با روشن شدن هوا از روستای افجه، مسیر خاکی را با گام‌هایی استوار پیمودیم. پس از حدود یک ساعت کوهپیمایی سبک و و پس از یک بلندی کوچک، ناگهان دشت هویج پیش رویمان ظاهر شد؛ پهنه‌ای وسیع و سرسبز که انگار طبیعت بوم نقاشی‌اش را اینجا پهن کرده است و با طراوتش دل هر کوهنوردی را می‌برد. دور تا دور دشت، قله‌های بلند پرسون، آتشکوه و ساکا خودنمایی می‌کرنند و قله ریزان، با ابهت و صلابت، روبرویمان و در سمت راست آتشکوه منتظر ما بود.


بعد از استراحتی کوتاه و صرف صبحانه حرکت به سمت قله را آغاز کردیم. مسیر از یال جنوبی و پشت آغل و چشمه واقع شده در شمال غربی دشت هویج شروع ‌شد، پاکوبی واضح که در ابتدا شیبی متوسط داشت و کم‌کم شیب تندتر می‌شد و به بخش‌هایی رسیدیم که نیاز به دست‌به‌سنگ شدن داشت. البته این قسمت‌ها چندان چالش‌برانگیز نبودند، اما احتیاط و تمرکز را طلب می‌کردند. کل مسیر از یال جنوبی به سمت شمال بوده و قله ریزان از ابتدا تا انتها در دید می باشد.


کل تیم پس از چند ساعت تلاش و همزمان ساعت حدود 10:45 به قله ریزان رسیدیم. منظره از بالا نفس‌گیر بود! دشت هویج مثل فرشی سبز در پایین پهن شده بود، سمت شرق قله دماوند با کلاهک برفی‌اش در دوردست خودنمایی می‌کرد و خط‌الراس البرز مرکزی، از ساکا و آتشکوه تا پرسون، جلوه‌ای از عظمت طبیعت را به نمایش می‌گذاشت.


پس از گرفتن چند عکس یادگاری و لذت بردن از سکوت و آرامش قله، آماده فرود شدیم. مسیر بازگشت را از سمت غربی قله و با کمی تراورس و بازگشت به همان یال جنوبی پیمودیم، هرچند شیب تند و سنگ‌های سست در برخی نقاط نیاز به دقت بیشتری داشت. در راه برگشت، دوباره به دشت هویج رسیدم و لحظاتی توقف کردم تا نفسی تازه کنیم. ساعت حدود 3:30 عصر بود که به روستای افجه بازگشتیم، خسته اما پر از حس رضایت و خاطره‌ای که تا همیشه با ما ماندگار خواهد ماند.

دیدگاه‌ها


جهت ثبت دیدگاه وارد سایت شوید یا ثبت نام کنید.