پیمایش دریاچه سوها(اردبیل) به آبشار لاتون(گیلان)

موقعیت جغرافیایی استان

کافی است تا از شهر اردبیل حرکت کنید و ۳۵ کیلومتر به سمت شرق بیایید. پس از عبور از روستای سوها به دریاچه می رسید. دریاچه ای که نقطه آغازین رویش جنگل هایی گیلان است. در کنار هم قرار گرفتن دریاچه سوها و جنگل های گیلان منظره ای دیدنی را رقم زده است. در میان دشت های سرسبز دریاچه حیوانات به خصوص اسب ها و کره هایشان آزادانه در حال بازیگوشی هستند. قدم زدن در کنار حیوانات آزاد و دشتی سرسبز و مرطوب تبدیل به خاطره ای به یاد ماندنی خواهد شد.
آبشار لاتون، واقع در مجاورت کوه اسپیناس و در میان جنگلی انبوه، یکی از جاذبه‌های طبیعی بی‌نظیر ایران به شمار می‌آید. این آبشار با ارتفاعی چشم‌نواز، از برترین آبشارهای ایران و در زمره ۳۰ آبشار بلند جهان قرار دارد. طبیعت بکر و زیبایی که آبشار در آن واقع شده، جلوه‌ای شگفت‌انگیز از طراوت و نشاط طبیعی را به نمایش می‌گذارد.

آبشار لاتون چهار فصل را به شکلی زیبا به تصویر می‌کشد: در فصل بهار، جاری شدن آب در کنار شکوفه‌های بهاری، صحنه‌ای سرزنده و دل‌انگیز خلق می‌کند. تابستان با خنکی هوای جنگل و آبشار، مکانی مطلوب برای فرار از گرما محسوب می‌شود. پاییز نیز با رنگ‌های گرم و زرد و قرمز درختان، زیبایی خاصی به این منطقه می‌بخشد. در نهایت، زمستان نیز با برف و یخ‌زدگی، چهره‌ای متفاوت و رویایی از این آبشار را ارائه می‌دهد.

ناهمواری های استان و نحوه شکل گیری آن

روستای سوها، واقع در استان اردبیل و بخش نمین، یکی از جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی این منطقه به شمار می‌آید. این روستا که در دامنه‌های کوهستانی قرار دارد، به واسطه تضاد زیبا میان کوه‌ها و جنگل‌های سرسبز، فضایی دل‌انگیز و آرام را به ساکنان و گردشگران ارائه می‌دهد.
آبشار لاتون (در زبان محلی معروف به آبشار بارزاو ) در استان گیلان، شهرستان آستارا، 26 کیلومتری جنوب شهر آستارا، شهر لوندویل، روستای کوته کومه قرار گرفته است. این آبشار با 5 متر عرض و با 105 متر ارتفاع، مرتفع ترین آبشار ایران و یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری گیلان می باشد.آبشار لاتون از دامنه‌های شرق کوه اسپیناس سرچشمه می‌گیرد و به رودخانه لوندویل می‌ریزد و رودخانه لوندویل با طول 17 کیلومتر از قله های کوه اسپیناس سرازیر می شود. آبشار لاتون به عنوان یک اثر طبیعی و ارزشمند در سال 1398 به شماره ثبت ملی 645 در فهرست میراث طبیعی کشور قرار گرفت.

شرح گزارش برنامه

حرکت شبانه به اردبیل
دوشنبه شب ، ۱۷ شهریور، ساعت ۲۱، از ترمینال غرب تهران به سمت اردبیل حرکت کردیم. سفر شبانه فرصتی بود برای استراحت و آماده‌سازی ذهنی جهت پیمایش طولانی پیش رو.

روز اول – پیمایش از دریاچه سوها تا ییلاق لاتون
سه شنبه ساعت ۷ صبح به اردبیل رسیدیم و بعد از صرف صبحانه(سرشیر و عسل)، با وسیله نقلیه محلی به سمت دریاچه سوها حرکت کردیم.
دریاچه سوها، واقع در نزدیکی روستای سوها در شهرستان نمین استان اردبیل، با طول حدود ۱٫۵ کیلومتر و محیطی سرسبز و جنگلی، نقطه شروع مسیر ما بود. آب دریاچه در این فصل به کمترین حجم خود رسیده بود و اطراف آن دشت‌های پوشیده از گیاهان کوهستانی، فضایی دل‌نشین ایجاد کرده بود.
ما ساعت ۹ صبح حرکت خود را آغاز کردیم. هوا در ابتدا صاف بود و پس از حدود یک ساعت پیمایش ، رقص مه در میان درختان آغاز شد و کم‌کم بر حجم آن افزوده شد ، مسیر جنگلی با درختان انبوه ممرز، بلوط و توسکا و فندق و ازگیل و مراتع سرسبز، جلوه‌ای افسانه‌ای داشت.
هر لحظه می‌ایستادیم تا مناظر رو ببینیم و عکس و فیلم بگیریم.
معمولاً پیمایش روز اول تا ییلاق لاتون بین ۶ تا ۸ ساعت طول می‌کشد که علت این تایم زیاد بیشتر به خاطر ایستادن های زیاد از بابت دیدن مناظر هست و با افزایش تعداد شرکت‌کنندگان و با توانایی های مختلف ، زمان پیمایش طبیعتاً طولانی‌تر خواهد بود.
بعد از دوساعت ، تیم به کافه شهروز در منطقه‌ای به نام اسپینه رسید. نوشیدن چای و استراحت کوتاه ، فرصتی برای تجدید انرژی بود.
(هم دریاچه و هم این کافه امکان تحویل بار به قاطر و نیسان را دارند که با هماهنگی قبلی می‌توان از آن استفاده کرد)
قله و صخره‌ها و قلعه اسپیناس در مه غلیظ منظره‌ای شبیه به فیلم‌های جادویی ایجاد می‌کرد.
پیمایش ادامه داشت تا حوالی ساعت ۱۴، زمانی که به ییلاق زیبای لاتون رسیدیم. محل اقامت تیم ما ، کلبه‌های اختصاصی باشگاه آلپ بود که از قبل هماهنگ شده بود و میزبان مهربان با خانواده‌اش از قبل آماده کرده بودند.
پس از استراحت و لذت بردن از محیط اطراف وقت شام رسید و به سفارش ما برنج و جوجه همراه با کره محلی برامون آماده کردن که بسیار چسبید.
.
روز دوم – دشت لاتون تا دیدار با آبشار لاتون
صبح چهارشنبه، بیدار شدن در ییلاق تجربه‌ای به‌یادماندنی بود. هنوز هوا خنک و دلنشین بود که صدای خروس‌ها، زنگ گاوها و شیهه اسب‌ها آرام‌آرام ما را از خواب بیرون کشید. چشم که گشودیم، منظره‌ای پیش رویمان بود که هر چشمی را جادو می‌کرد؛ دشت‌ لاتون ، کلبه‌های چوبی پراکنده و آرامش مطلق کوهستان. خواب از چشمانمان گریخت و آن لحظه تنها چیزی که می‌خواستیم، ماندن در همان فضای رویایی بود. سکوتی که تنها با صدای پرندگان شکسته می‌شد و اینکه هیچ کس دیگری جز ما در آنجا حضور نداشت، این حس را چند برابر می‌کرد.
به هر حال پس از صرف صبحانه در فضای بیرون کلبه که با نانی که خودشون پخته بودن و شیر داغ محلی و پنیر و املت بود ؛
به سختی از دشت زیبا دل کندیم و آماده ادامه مسیر شدیم.
ساعت ۱۱ حرکت به سمت آبشار آغاز شد و این بار هوا متفاوت و صاف تر از روز قبل دلبری میکرد، پیمایش ما حدود سه ساعت طول کشید تا به آبشار رسیدیم.
آبشار لاتون با ارتفاع حدود ۱۰۵ متر، یکی از مرتفع‌ترین آبشارهای ایران است ، مه کوهستانی و صدای خروش آب، منظره‌ای رویایی و افسانه‌ای به محیط بخشیده بود. اطراف آبشار با خزه‌ها و گیاهان وحشی پوشیده شده و تجربه دیدار با آن، یکی از خاطره‌انگیزترین بخش‌های برنامه بود.
با این حال، نکته‌ای که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد، شلوغی اطراف آبشار از سمت جاده دسترسی با خودروهای آفرود بود. بسیاری از خانواده‌ها با استفاده از این مسیر تا نزدیکی آبشار آمده و نیم‌ساعتی پیاده‌روی می‌کنند. وجود دو کلبه در اطراف آبشار نیز این فضا را به محل تجمع تبدیل کرده است. متأسفانه حجم بالای زباله‌های رهاشده و بی‌توجهی برخی بازدیدکنندگان به محیط زیست، چهره بکر و طبیعی منطقه را تحت‌تأثیر قرار داده است.

پس از تماشای آبشار و استراحتی کوتاه، مسیر بازگشت آغاز شد. حدود ۳۰ دقیقه پیاده‌روی در مسیری زیبا پیش روی ما بود تا به نقطه‌ای برسیم که خودروهای آفرود از پارکینگ روستای گوته‌کومه می‌رسند. از اینجا دو انتخاب وجود داشت: یا با خودروهای آفرود مسیر را طی کنیم که حدود ۴۵ دقیقه طول می‌کشید، یا اینکه مسیر خاکی و جنگلی را چهار ساعت پیاده‌روی کنیم. این مسیر در روزهای بارانی گل‌آلود و دشوار، و در روزهای خشک خاکی و خسته‌کننده است و می‌تواند برای افراد پیاده‌رو طاقت‌فرسا باشد.

گروه ما گزینه آفرود را انتخاب کرد. حرکت با خودروهای دو دیفرانسیل در گل و لای مسیر تجربه‌ای متفاوت و هیجان‌انگیز بود. حدود ساعت ۱۷ به روستای گوته‌کومه رسیدیم و از آنجا با یک خودرو سواری محلی، طی نیم ساعت به ترمینال آستارا منتقل شدیم. در نهایت با اتوبوس به سمت تهران حرکت کردیم و این برنامه به پایان رسید.

نکات ایمنی و فنی
مسیر از اردبیل تا گیلان شامل جنگل‌های انبوه، مراتع و صخره‌ ها هستش و همراه داشتن مربی و کسی که مسیر رو بشناسه ضروری هست.
تجهیزات توصیه شده: کفش ساقدار ضدآب، باتوم کوهنوردی، لباس ضدباران، هد لامپ و دستگاه جی پی اس
کوله کشی با توجه به نوع این پیمایش توصیه نمیشه.
افرادی که توانایی و استقامت بالا ندارن نباید این قبیل برنامه ها رو شرکت کنن.
هوا متغیر هست و البسه میبایست استاندارد باشه.
بارندگی اونجا زیاده و زمانهایی که هوا خوبه شما گاها در گیر گل و لای خواهید شد که از چالشهایی هستش که شاید هر کسی خوشش نیاد.